تَمنّا

این تن بمیره...

وقتی یکی ظرف می‌شوره،

جانِ من...مثل اُلاغ ظرف آلوده‌ـتو نذار روی انبوهِ بقیه‌ی ظرفا...

برو زیر فرش قایمش کن اون بُشقابِ کوفتی رو...ولی نذارش توی سینک، جلوی من.

به خدا که دردِ اون ظرف بیشتر از کلِ ظرف نَشُستِه‌هایِ خانمانه...بِ خِداع...

بی مُقدمه...

در 7 ماه نبودنم، گه‌گاهی کامنت‌هایی فرستاده می‌شد.

همین فسقل کامنت‌ها چنان دلم را مالش می‌دادند که تا چند روز شُل و وِل بود این دلِ ما. ممنونم ازتان :)

کلِ 7 ماه نبودنم را مرور کنم اشکالی که ندارد؟